เซลล์แสงอาทิตย์ หรือ เซลล์แสงอาทิตย์ เป็นอุปกรณ์ไฟฟ้าที่แปลงพลังงานของแสงเป็นไฟฟ้าโดยตรงโดยผลของโฟโตโวลตาอิก ซึ่งเป็นปรากฏการณ์ทางกายภาพและทางเคมี[1] เป็นรูปแบบของโฟโตอิเล็กทริกเซลล์ ซึ่งกำหนดเป็นอุปกรณ์ที่มีคุณสมบัติทางไฟฟ้า เช่น กระแสไฟฟ้า แรงดันไฟ หรือความต้านทาน ซึ่งจะแปรผันเมื่อสัมผัสกับแสง อุปกรณ์โซลาร์เซลล์แต่ละตัวมักจะเป็นส่วนประกอบทางไฟฟ้าของโมดูลโซลาร์เซลล์ ซึ่งเรียกขานกันว่าแผงโซลาร์เซลล์ เซลล์แสงอาทิตย์ชนิดซิลิคอนทางแยกเดี่ยวทั่วไปสามารถผลิตแรงดันไฟฟ้าวงจรเปิดสูงสุดได้ประมาณ 0.5 โวลต์ถึง 0.6 โวลต์[2]

เซลล์แสงอาทิตย์ถูกอธิบายว่าเป็นเซลล์แสงอาทิตย์ โดยไม่คำนึงถึงว่าแหล่งกำเนิดแสงเป็นแสงอาทิตย์หรือแสงประดิษฐ์ นอกจากการผลิตพลังงานแล้ว ยังสามารถใช้เป็นเครื่องตรวจจับแสง (เช่น เครื่องตรวจจับอินฟราเรด) ตรวจจับแสงหรือรังสีแม่เหล็กไฟฟ้าอื่นๆ ใกล้ช่วงที่มองเห็นได้ หรือวัดความเข้มของแสง

การทำงานของเซลล์สุริยะ (PV) จำเป็นต้องมีคุณลักษณะพื้นฐานสามประการ:

การดูดกลืนแสง การสร้าง excitons (คู่อิเล็กตรอน-หลุมที่ถูกผูกไว้), คู่อิเล็กตรอน-hole ที่ไม่ผูกมัด (ผ่านทาง excitons) หรือ plasmons
การแยกตัวขนส่งประจุประเภทตรงข้าม
การแยกตัวพาเหล่านั้นไปยังวงจรภายนอก
ในทางตรงกันข้าม ตัวเก็บความร้อนด้วยพลังงานแสงอาทิตย์จะจ่ายความร้อนโดยการดูดซับแสงแดด โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อให้ความร้อนโดยตรงหรือสร้างพลังงานไฟฟ้าโดยอ้อมจากความร้อน ในทางกลับกัน “เซลล์โฟโตอิเล็กโทรไลต์” (เซลล์โฟโตอิเล็กโทรเคมี) หมายถึงเซลล์สุริยะชนิดหนึ่ง (เช่นเดียวกับที่พัฒนาโดย Edmond Becquerel และเซลล์แสงอาทิตย์ที่ไวต่อแสง) หรืออุปกรณ์ที่แยกน้ำออกเป็นไฮโดรเจนโดยตรงและ ออกซิเจนโดยใช้แสงสว่างจากแสงอาทิตย์เท่านั้น

เซลล์แสงอาทิตย์และตัวสะสมพลังงานแสงอาทิตย์เป็นสองวิธีในการผลิตพลังงานแสงอาทิตย์